die vorliegende Handschrift ist besonders korrekt; am Ende ist eine Schlussbetrachtung
beginnend mit den Worten: "منّت ایزد را وحمد بی شمار///هم سپاس او را وهم شکر آشکار".
Am Ende noch zwei Verse, die besagen, dass das Werk im Jahr 583/1187 verfasst worden
ist:
پانصد و هشتاد بگذشته سه سال///هم زتاریخ رسول ذوالجلال
گفت عطّار این همه مردان سخن///گر تو بودی هم بخیرش یاد کن
